Theater De Mus bracht voor de tweedejaars het stuk 'Alles op alles'. De twee acteurs hadden het in hun spannende broekjes over puberen, ouders, conflicten ... daarbij werden af en toe ook wat leerlingen betrokken. zo kwamen we te weten dat Laura blijkbaar best wel te stoven valt met een ajuin.
Wil je de acteurs je mening over het stuk doorsturen, dan kan dat via deze link.
Wie hieronder verder klikt, komt bij een stukje uit het theater ...
Pas op, schat, een bus!
‘Er was eens een vrouw, en ze zat naast haar man
zo knus in de auto; daar reden ze dan
en als ze zo reden dan sprak zij aldus:
Daar komt weer iets aan schat! Pas op, 't is een bus!
Kijk uit voor die auto!! Een kind op de weg!!
Nou dàt was ook net op het nippertje,
zeg...
Een vent achter ons! En hij wil je passeren!
Nee toch niet - ja toch - nee hij gaat hier parkeren.
En toen zij tien maal aan zijn mouw had getrokken
- waarbij ze dan hoorbaar de adem liet stokken -
en nóg vijftien maal had gezegd tot haar man:
pas op schat, pas op schat, daar komt weer iets an,
toen werd hij heel woedend en grauwde en snauwde
en vroeg of ze voortaan haar mond wilde houden.
Nu zegt ze dus niets meer. Ze zwijgt als graniet
ook als ze op 't kruispunt een olifant ziet.
En als er vlak vóór hen een bromfiets passeert
dan zwijgt ze als 't graf, want ze heeft het geleerd.
En zo zitten dagelijks tien miljoen vrouwen
heel grim naast hun eega de monden te houwen.
En gaat er iets werkelijk mis in 't verkeer
dan zien ze het wel, maar ze zeggen niets meer.
Ze houden halsstarrig hun mond, ook al stopt er
precies voor de bumper een vracht-helikopter.
En áls er een truck uit een zijstraatje schiet
dan kan het gebeuren dat hij het niet ziet
en zij zegt dan - vlak voor de hemelpoort - fel:
'k Mocht immers niks zeggen, maar 'k zag 'm wel.’
Annie M.G. Schmidt (Uit: En wat dan nog?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten